Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία από τις πιο σοβαρές και συχνές επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη και αποτελεί κύρια αιτία απώλειας όρασης σε ενήλικες. Προκαλείται από βλάβες στα μικρά αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς, τα οποία είτε διαρρέουν υγρό ή αίμα είτε αποφράσσονται, επηρεάζοντας τη λειτουργία της ωχράς κηλίδας και άλλων ζωτικών περιοχών του αμφιβληστροειδούς.

Η εξέλιξη της πάθησης είναι σταδιακή και συχνά ασυμπτωματική στα πρώτα στάδια, γεγονός που καθιστά απαραίτητο τον προληπτικό οφθαλμολογικό έλεγχο για κάθε διαβητικό ασθενή, ακόμη και χωρίς συμπτώματα. Σε προχωρημένες μορφές, μπορεί να εμφανιστούν αιμορραγίες, οίδημα της ωχράς, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και τελικά σοβαρή μείωση της όρασης.

Η διάγνωση γίνεται με εξειδικευμένες εξετάσεις όπως βυθοσκόπηση, φλουοροαγγειογραφία και οπτική τομογραφία συνοχής (OCT), που επιτρέπουν την απεικόνιση και καταγραφή των αγγειακών αλλοιώσεων. Η θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με τη βαρύτητα της κατάστασης και μπορεί να περιλαμβάνει ενδοϋαλοειδικές ενέσεις με αντι-VEGF φάρμακα, laser φωτοπηξία ή χειρουργική αντιμετώπιση σε σοβαρές περιπτώσεις.

Η πρόληψη της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας στηρίζεται στον καλό έλεγχο του σακχάρου αίματος της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, της αρτηριακής πίεσης, της χοληστερίνης, αλλά και στις τακτικές προληπτικές εξετάσεις. Η έγκαιρη διάγνωση και παρακολούθηση είναι καθοριστικής σημασίας για τη διατήρηση της όρασης και την αποτροπή μόνιμων βλαβών.